- PRATUM
- PRATUMcum vox appellative sumitur, quid significet, notum. Ex eo autem dictum est, quod paratum ad fructum recipiendum; seu, ut ait Columella, l. 2. c. 17. quod protinus esset paratum, nec magnum laborem desideraret. Graece λειμὼν, a verbo λείβω. Prata enim relinqui debent in laeto solo, vel irriguo, vel humido: eaque aquâ pluviâ rigari viâ publicâ, Plin. l. 18. c. 28. quô totô de pratis agit. Pauca haec inde excerpere visum. Herba optima in prato trifolii —— secandi tempus, cum spica deflorescere coepit atque roborari —— noctibus roscidis secari melius —— Fuit hoc quoque maioris impendii apud priores. Creticis tantum transmarinisque cetibus notis, nec nisi oleô falcis aciem excitantibus —— Iustum est unâ operâ iugerum in die desecari, alligarique manipulos mille ducentos quatern um pondo ---- Rursus rigari desecta oportet, ut secetur autumnale foenum, quoe vocant cordum. Interamnae in Umbria quater annô secantur, etiam non rigua. Ter vero plerisque in locis, et postea in ipse pabulo non minus emolumenti est, quam a foeno. Armentorum id cura, iumentorumque pregeneratio suum cuique consilium dabit optimum, maxime quadrigarum quaestus. Gall. Pre. dicitur, unde illustri familiae nomen, de qua infra: uti de Prato Clericorum, supra in Clerus.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.